Update!

Al dik een week hier en er is al zoveel gebeurd! Ik ben al veel meer gewend en ik heb zo'n lief gastgezin waar ik me ook echt thuis voel, dus dat helpt ontzettend. Afgelopen week dus ook mijn eerste week in het centro de salud gehad (echt een ziekenhuis kan je het namelijk niet noemen, meer een grote huisartsenpraktijk dus). Ik loop elke week met een andere arts mee om zo een goed overzicht van het hele centrum te krijgen en inzicht in de publieke gezondheidszorg hier in Ecuador. Ik heb nu een week meegelopen bij de vaccinaties, eigenlijk een GGD en consultatiebureau samen. Samen met Liseth een van de verpleegkundigen zijn we bijna elke dag de straat opgegaan om de griepprik te promoten en ook te geven daar. Dat was in het begin natuurlijk wel even gek, want we namen alle spulletjes mee en gingen dan de risicogroepen aanspreken en als ze nog geen prik hadden, gaven we ze on the spot een prik. Ik heb vorige week ook heel veel prikken mogen zetten, dus vaardigheid numero uno heb ik binnen ;) Het verbaast mij hoeveel mensen hier zooooo graag een prik willen hebben, ze staan bijna te dringen en prikken me in mijn zij of kloppen op mijn schouder om te vragen wat we aan het doen zijn en of zij er ook een mogen. Maar net zoals in Nederland gaan op dit moment de risicogroepen voor. Nu heb ik dat verhaaltje zoo vaak in het Spaans gehoord en zelf gezegd dat ik er nul moeite meer mee heb om het aan mensen uit te leggen en hun vragen daarover te beantwoorden en dat geeft ook wel een fijn gevoel. Als ik iets nu ook niet begrijp, vraag ik gewoon of ze het nog een keer langzaam willen herhalen en 9/10 keer snap ik dan wel wat ze bedoelen en anders vraag ik het gewoon aan de verpleegkundige of dokter die dichtbij staat, of ik zeg gewoon simpelweg ik snap het niet, werkt heel goed. Dinsdag zijn we naar een kinderdagverblijf geweest om daar alle kinderen te meten, wegen en te onderzoeken. Dit was eigenlijk een grote choas met kinderen die het allemaal afschuwelijk vonden dat ze dat allemaal moesten ondergaan, maar uiteindelijk kwam het allemaal goed! Op maandag en donderdag zijn er andere studenten van de universiteit waar ik aan verbonden ben en ik heb daar ook al wat van leren kennen en ze zijn hier verder super geïnteresseerd en willen meteen met de "new holland friend" op de foto :) Op maandag, woensdag en vrijdag is er ook nog een andere medische student uit Amerika in de kliniek en die is best aardig, dus dan gaan we in ons basic spaans wat met elkaar kletsen. Dit weekend was het net zoals in Nederland carnaval, wat hier inhoudt dat er bussen met schuim worden verkocht en ook heel veel poeder en water. Op sommige plekken is er nog een klein podium met wat muziek, maar vooral heeeel veeeel mensen die elkaar met schuim bespuiten en van achter op je springen om je gezicht te besmeren. Carnaval betekent ook vier dagen vrij :) Dus ik ben samen met Sam (een van de jongens uit Quito) naar Madda en Aafke (twee Nederlandse meiden die ik ken van Geneeskunde) gegaan in Archidona. Archidona ligt maar op 500 meter hoogte, dus het was bloedheet toen we daar na 6 uur aankwamen met de bus. Ook ontzettend veel muggen en andere steekbeesten dus ik ben helemaal gebobbeld... mijn elleboog is wel weer een normale grote, dus ik zie er nog een soort van normaal uit ;) Aafke en Madda doen hetzelfde keuzecoschap als ik (Community Medicine), maar zijn verbonden aan een andere universiteit en vandaar dat zij andere dingen doen dan ik. In Archidona zaten zij bij een kleine organisatie van verloskundigen die al jaren op een traditionele manier met medicinale planten en traditionele technieken zwangere vrouwen helpen tijdens de zwangerschap en bij de bevalling. De afgelopen jaren zijn er steeds minder zwangere vrouwen in hun ziekenhuis door de opkomst van de betere en de gartis gezondheidszorg in het ziekenhuis en zijn de vrouwen van Amupakin (zoals het ziekenhuis heet) blij dat er nog studenten naar hun toekomen om wat te leren van hun. Zij hebben een tuin vol met medicinale planten waar wij maandag ook wat uitleg over hebben gekregen. We sliepen op het terrein daar met gelukkig een net over mijn bed en een ventilator! Het eten wat we daar kregen was compleet anders dan wat ik tot nu toe gekregen had en ook heel erg natuurlijk. Het bestond vooral uit planten en delen van platen die ik allemaal niet heb kunnen onthouden en ik moet zeggen het meeste was best lekker, maar het is niet mijn eten... Wel leuk om zo veel verschillende maaltijden al te hebben gegeten in deze korte tijd!
Zaterdag zijn we met z'n allen naar de rivier iets buiten Archidona geweest en hebben we heerlijk wat kunnen afkoelen en kunnen genieten van de prachtige natuur! Zondag zijn we gaan raften over de Napo rivier! Een 3 uur durende raft tocht midden door de amazone! Qua heftige rivierstukken viel het wel mee, maar omdat het zo'n ontzettend mooie omgeving is, weer een complete andere ervaring dan mijn eerdere raftuitjes. De foto's daarvan moet ik nog krijgen en dat wordt waarschijnlijk ergens eind deze week, dus die houden jullie van mij tegoed! Maar man wat was dat mooi!! Gelukkig geen slangen gezien, wel wat spinnen, maar ik ben rustig in de boot blijven zitten, dus ik ben best trots op mezelf. Heb ook elke maaltijd onder allemaal spinnen gegeten dus het gaat beter ;) Na het raften hebben we bij een erg leuk tentje gegeten met iets anders dan platen op het menu en koffie en toen had ik eindelijk wifi, zodat ik even kon laten weten dat ik nog leefde en niet ergens in de jungle was verdwaald ... 's Middags zijn we nog naar een ander dorpje geweest waar een groter carnavalfeest zou worden gehouden en er waren ook erg veel mensen die allemaal klaar stonden met hun spuitbus en geverfde handen dus ik zat weer helemaal onder. Op de terugweg ons in een taxi gepropt en weer terug naar ons huisje. Maandag zijn Sam en ik nog 's middags naar de rivier teruggegaan waar we zaterdag ook waren geweest alleen was het nu zoooo druk daar, dat we niet erg lang zijn gebleven en gewoon weer lekker terug naar Archidona en Amupakin zijn gegaan. Eenmaal terug zag ik dat het geld wat ik in mijn toilettas had gestopt (60$) er niet meer in zat, dus waarschijnlijk is er iemand door het raam geklommen en heeft dat meegenomen... De rest lag er allemaal nog, dus het was gelukkig niet meer! Dinsdagochtend hebben Sam en ik vroeg de bus naar Quito gepakt, we hadden alleen geen kaartjes van tevoren gekocht, maar een beetje zielig kijken en wat dwingend zijn werkt erg goed voor mij, dus we hebben een rit van 3,5 uur naast de chauffeur gezeten en van het uitzicht kunnen genieten! Nu weer lekker terug op mijn eigen kamertje aan het nagenieten van mijn heerlijke eerste weekend weg en morgen weer aan het werk, ben benieuwd!

Liefs Myrthe