Weer terug in Nederland

Ik ben nu alweer bijna twee weken terug in Nederland. Het is heel erg fijn om iedereen weer te kunnen zien, maar het is ook gek om weer terug te zijn. Toen ik naar Ghana ging, wist ik totaal niet wat ik kon verwachten, maar ik wist precies waar ik naar terug zou gaan en dat is ook best raar.

Mijn laatste twee weken in het ziekenhuis heb ik doorgebracht op de male ward, 1 dag want er was niets te doen, en natuurlijk de labour ward. Ik heb zelfs Mary, de verloskundige, mogen assisteren bij bevallingen. Dat was echt super gaaf en leerzaam! Mijn voorlaatste week was de laatste week van de staking en dat was maar goed ook, want de labourward zat vol. Ik denk dat er wel 40 vrouwen zaten te wachten op een bed, er zijn maar 12 bedden en zoveel extra stoelen zijn er ook niet. Toen ik die middag wegging, zaten er 6 vrouwen rondom 1 standaard aan het infuus. De week na de staking was het meteen "rustig" op de labourward en was het inslaan van medicijnen niet meer nodig. Mijn allerlaatste dag in het ziekenhuis was ik samen met Charlotte, een vrijwilligster uit Nederland, op de labourward. Het was super gezellig en we hebben veel baby's geboren zien worden en gewassen. Zoals ik al zei, heb ik Mary geassisteerd met een bevalling en kwam er een gezond kindje op de wereld. Tijdens het wassen van de baby's was er ook een hele irritante verpleegster/schoonmaakster aanwezig die constant vroeg of we dit wel hadden gedaan of dat en dat ze dan daar heen moeten en hoe we het moeten doen, en dat dan de hele dag, bij elk kind zes keer... Mary heeft haar uiteindelijk maar even een andere taak gegeven. De allerlaatste bevalling die ik had gezien, was van een tweeling. De eerste werd goed geboren, maar de tweede lag in een zogenaamde compound ligging, oftewel dwars en eigenlijk met voeten en hoofd naar voren. De gynaecoloog werd erbij gehaald, die overigens strak in zijn politie uniform binnen kwam, en die heeft uiteindelijk de baby zo kunnen draaien dat het geboren kon worden en de tweeling was weer compleet. Daarna mocht een verpleegkundige in opleiding de schoen en broek van de gynaecoloog schoonmaken terwijl hij aan de telefoon zat...

Na een week alleen in het huis te hebben gezeten, kwamen er twee nieuwe huisgenootjes uit Canada, Georgia en Emily. Erg aardig en 's avonds was het nu ook weer gezellig! Een paar dagen later kreeg ik een kamergenootje, weer uit Japan, wat ik nu bijna vloeiend spreek, dus ik kon me voorstellen en zeggen dat het warm was :) Het laatste weekend was het niet echt super goed weer, dus we zijn naar de mall geweest en naar oxford street.

De laatste twee outreaches waren natuurlijk weer super! Op donderdag zijn we naar een school gegaan waar ik nog nooit was geweest. Het gebouw zag er erg goed uit en de kinderen waren echt geweldig! Charlotte heeft nog een foto gemaakt van hoe ik bedolven wordt onder de kinderen. Omdat we nu met z'n negenen waren met een outreach (dat is extreem veel) zijn we na de EHBO opgesplitst en heb ik de bloeddruk gemeten bij de leraren en de andere groepen hebben gepraat over mondhygiëne en HIV/AIDS.

Op mijn allerlaatste avond hebben we met alle vrijwilligers bij Bella Roma gegeten, het was erg gezellig en heel erg lekker! Daarna zijn we naar Republic gegaan, een bar in de open lucht, dat kan daar natuurlijk want het is daar niet koud zoals op andere plekken... Mijn huisgenootjes hadden nog een drankje voor me gekocht en het was heel raar om de rest daar achter te laten. Zaterdag heb ik de laatste dingen ingepakt en dag gezegd tegen mijn huisgenootjes. In de ochtend kwam er nog een nieuwe vrijwilligster uit Denemarken die in het leger had gezeten, maar die heb ik dus niet echt beter leren kennen. Mijn gastmoeder had heel lief als ontbijt pannenkoeken gemaakt omdat ik weg zou gaan met heel veel mango! De taxi zou mij om 5 uur ophalen en dan moesten we nog een andere vrijwilligster ophalen. Het afscheid nemen van Mrs. Djan ging goed, al vond ik het wel heel raar om weg te gaan. Ik zat in dezelfde taxi die mij drie maanden daarvoor naar dit huis had gebracht en nog geen 3 minuten later werd ik gebeld, omdat ik mijn trui was vergeten, ik blijf een Bussink... Dat was gelukkig het enige... Ik was als de dood dat mijn koffers veel te zwaar waren, maar ik zat precies op de 21 kilo :) Door de douane en dan maar wachten op het vliegveld totdat we het vliegtuig in konden! Ik ging weg met gevoelstemperatuur 30 graden en ik had het koud, dus jullie kunnen je wel voorstellen hoe ik me voelde toen ik weer terug was in Nederland. De vlucht is helemaal goed gegaan en ik landde in een grijs, koud Nederland. Ik heb een vriendin van mij nog kunnen zien achter de douane voordat zij weer terugvloog naar Engeland en toen op naar mijn koffers. Ik hoefde gelukkig niet mijn koffers open te maken en ik mocht zo doorlopen naar mijn familie en vrienden! Het was echt heel erg fijn om iedereen weer vast te kunnen houden en in het echt met ze te kunnen praten! Ik heb meteen mijn trui aangetrokken en mijn boterham met hagelslag gegeten die mijn moeder mee had genomen. Een kop koffie gedronken en toen naar huis. Super stil en rustig op de weg en dat was gek om te zien. Thuis eerst onder de douche gesprongen, een warme douche met stromend water (!), en toen heerlijk ontbeten!

Vorige week ging net zo langzaam voorbij als mijn eerste week in Accra en ik vond het soms best lastig om weer te wennen aan de cultuur hier. De eerste keer dat het tot me doordrong dat ik weer in Nederland was, was in de AH. Iedereen was zo druk met zichzelf en alles moest snel, en ik was een beetje door de winkel aan het slenteren, aan het bedenken wat ik allemaal nodig had. Ik kan nu zeggen dat ik bijna weer helemaal gewend ben en weer langzaam in het ritme van hier kom.

Ik heb echt een super tijd in Ghana gehad en ik wil zeker nog een keer terug. Ik kijk terug op een tijd waarin ik veel heb gelachen en geleerd. Een totaal andere cultuur waar ik ook wel van ben gaan houden en de zon/warmte die ik nu enorm mis! Dit zal mijn laatste blog zijn en dank jullie wel voor alle lieve berichtjes tijdens mijn reis!

Liefs Myrthe